تقی بهمنی
نوری بود در ظلمت و باید روزی به ملكوت اعلا میپیوست، در آخرین روزهای زندگی زمینی
چندین بار همرزمان شهیدش را در خواب دیده بود، گویا زمزمه ی وصالش در میان عرشیان برپا
بود. سرانجام در دهم اردیبهشت 1360 بر اثر اصابت تركش خمپاره در جبهه ی غرب به شهادت
رسید.
یادش
گرامی و راهش پر رهرو باد
