سی ام مردادماه سالروز تولد شهید گرانقدر عزت الله شهدادی
سه‌شنبه, ۰۲ شهريور ۱۳۹۵ ساعت ۰۰:۱۴
عزت الله با وجود اینکه سن و سال زیادی نداشت ولی بسیار فهمیده بود. سن و سالش به جبهه رفتن نمی خورد ، بارها رفت برای نام نویسی ولی قبولش نکردند.انگار از همه تعلقات دنیا دل کنده بود و آماده رفتن بود. وقتی قرار شد برود جبهه سر از پا نمی شناخت.
بسم رب الشهدا و الصدیقین
سی مرداد ماه مصادف با سالروز تولد شهید عزت‌الله شهدادي می باشد، این شهید گرانقدر در تاریخ سي‌ام مرداد 1347، در روستاي سرني از توابع شهرستان ميناب ديده به جهان گشود. پدرش نواب، كشاورز بود و مادرش بلقيس نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. چهارم دي 1365، در جزيره سهيل عراق بر اثر اصابت تركش به پا، دست و صورت، شهيد شد. مزار او در روستاي هشتبندي تابعه شهرستان زادگاهش واقع است.
آمنه خواهرشهید می گوید: عزت الله با وجود اینکه سن و سال زیادی نداشت ولی بسیار فهمیده بود. سن و سالش به جبهه رفتن نمی خورد ، بارها رفت برای نام نویسی ولی قبولش نکردند.انگار از همه تعلقات دنیا دل کنده بود و آماده رفتن بود. وقتی قرار شد برود جبهه سر از پا نمی شناخت. شادی اش بیشتر از حدی بود که بتواند آن را در درون خودش نگه دارد. موقع رفتن از زیر قرآن ردش کردیم ،چند قدم رفت و برگشت با لبخند گفت : من امروز با پای خودم می روم ولی ممکن است روی دوش مردم کشورم برگردم پس صبور باشید و طاقت از کف ندهید. او رفت و بالاخره روی شانه ی مردم به کشورش بازگشت. روحش شاد و یادش گرامی باد!
منبع : فرهنگ اعلام شهدای استان هرمزگان، پرونده فرهنگی شهید، سیستم سجایا
سی مرداد ماه مصادف با سالروز تولد شهید عزت‌الله شهدادي می باشد، این شهید گرانقدر در تاریخ سي‌ام مرداد 1347، در روستاي سرني از توابع شهرستان ميناب ديده به جهان گشود. پدرش نواب، كشاورز بود و مادرش بلقيس نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. چهارم دي 1365، در جزيره سهيل عراق بر اثر اصابت تركش به پا، دست و صورت، شهيد شد. مزار او در روستاي هشتبندي تابعه شهرستان زادگاهش واقع است.
آمنه خواهرشهید می گوید: عزت الله با وجود اینکه سن و سال زیادی نداشت ولی بسیار فهمیده بود. سن و سالش به جبهه رفتن نمی خورد ، بارها رفت برای نام نویسی ولی قبولش نکردند.انگار از همه تعلقات دنیا دل کنده بود و آماده رفتن بود. وقتی قرار شد برود جبهه سر از پا نمی شناخت. شادی اش بیشتر از حدی بود که بتواند آن را در درون خودش نگه دارد. موقع رفتن از زیر قرآن ردش کردیم ،چند قدم رفت و برگشت با لبخند گفت : من امروز با پای خودم می روم ولی ممکن است روی دوش مردم کشورم برگردم پس صبور باشید و طاقت از کف ندهید. او رفت و بالاخره روی شانه ی مردم به کشورش بازگشت. روحش شاد و یادش گرامی باد!
منبع : فرهنگ اعلام شهدای استان هرمزگان، پرونده فرهنگی شهید، سیستم سجایا
نظر شما
