ششم شهریور مصادف با سالروز تولد شهید گرانقدر پیرک جعفری
سه‌شنبه, ۰۹ شهريور ۱۳۹۵ ساعت ۰۰:۳۵
هر روز هنگام غروب حس می کنم می آید پیشم برایش حرف می زنم و درد و دل می کنم . قد و بالایش هنوز توی قاب چشمانم نقش بسته ، هنگامی که از زیر قرآن یادگار عروسیمان ردش کردم
بسم رب الشهدا و الصدیقین
ششم شهریورماه مصادف با سالروز تولد شهید پیرک جعفري می باشد، این شهید گرانقدر ششم شهريور 1339، در روستاي درپهن از توابع شهرستان ميناب چشم به جهان گشود. پدرش محمد (فوت1364) كشاورز بود و مادرش ساره نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. راننده بود. سال 1361 ازدواج كرد و صاحب دو پسر و يك دختر شد. از سوي هلال احمر در جبهه حضور يافت. يازدهم تير 1365، در قلاويزان توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. مزار او در زادگاهش واقع است. روحش شاد و یادش گرامی باد!
همسر شهید ،کنیز شعایی، درباره او چنین گفته است : درباره مهربانی و سخاوت همسرم باید از مردم محله بپرسید، از فقرا و یتیمان {روستای}درپهن که برایشان هم پدر و حامی و هم دوستی مهربان {بود}. هنوز که هنوز است طنین صدایش درگوشم مانده ، صدای نوحه خوانی های محرم و صفرش. هر روز هنگام غروب حس می کنم می آید پیشم برایش حرف می زنم و درد و دل می کنم . قد و بالایش هنوز توی قاب چشمانم نقش بسته ، هنگامی که از زیر قرآن یادگار عروسیمان ردش کردم ، کوله اش را به پشت انداخته بود و پا گذاشت بر روی خاک های گرم و تفتیده کوچه، آب را که پشت سرش ریختم دلم هری ریخت .بغض غریبی گلویم را فشرد،هنوز از جلوی چشمهایم نرفته بود ولی دلم برایش تنگ شده بود. به انتهای کوچه که رسید، ایستاد ، سربرگرداند و نگاهم کرد . میان گریه برایش لبخند زدم ، دستی برایم تکان داد و عشقم برای همیشه در خم کوچه ناپدید شد...
منبع : فرهنگ اعلام شهدا استان هرمزگان ، پرونده فرهنگی شهید، سیستم سجایاششم شهریورماه مصادف با سالروز تولد شهید پیرک جعفري می باشد، این شهید گرانقدر ششم شهريور 1339، در روستاي درپهن از توابع شهرستان ميناب چشم به جهان گشود. پدرش محمد (فوت1364) كشاورز بود و مادرش ساره نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. راننده بود. سال 1361 ازدواج كرد و صاحب دو پسر و يك دختر شد. از سوي هلال احمر در جبهه حضور يافت. يازدهم تير 1365، در قلاويزان توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. مزار او در زادگاهش واقع است. روحش شاد و یادش گرامی باد!
همسر شهید ،کنیز شعایی، درباره او چنین گفته است : درباره مهربانی و سخاوت همسرم باید از مردم محله بپرسید، از فقرا و یتیمان {روستای}درپهن که برایشان هم پدر و حامی و هم دوستی مهربان {بود}. هنوز که هنوز است طنین صدایش درگوشم مانده ، صدای نوحه خوانی های محرم و صفرش. هر روز هنگام غروب حس می کنم می آید پیشم برایش حرف می زنم و درد و دل می کنم . قد و بالایش هنوز توی قاب چشمانم نقش بسته ، هنگامی که از زیر قرآن یادگار عروسیمان ردش کردم ، کوله اش را به پشت انداخته بود و پا گذاشت بر روی خاک های گرم و تفتیده کوچه، آب را که پشت سرش ریختم دلم هری ریخت .بغض غریبی گلویم را فشرد،هنوز از جلوی چشمهایم نرفته بود ولی دلم برایش تنگ شده بود. به انتهای کوچه که رسید، ایستاد ، سربرگرداند و نگاهم کرد . میان گریه برایش لبخند زدم ، دستی برایم تکان داد و عشقم برای همیشه در خم کوچه ناپدید شد...
نظر شما
