هشتم شهریور سالروز تولد شهید علی گشویی زاده
سه‌شنبه, ۰۹ شهريور ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۳۶
غیرت و نوع دوستی عجیبی در وجود او بود . او وقتی می دید مردم در حال ساختن سنگرها هستند به کمکشان می رفت . ایشان به خانواده هایی که بی سرپرست بودند یا اینکه برای دفاع از شهر می رفتند بسیار کمک می کرد.
بسم رب الشهدا و الصدیقین
هشتم شهریورماه روز تولد شهید علی گشويي‌زاده می باشد ، این شهید گرانقدر هشتم شهريور 1340، در شهرستان آبادان ديده به جهان گشود. پدرش خضر، برقكار بود و مادرش اقدس نام داشت. تا پايان دوره راهنمايي درس خواند. سال 1359، به شهادت رسيد. اثري از پيكرش به دست نيامد. روحش شاد و یادش گرامی باد!
نرگس خواهر شهید درباره ایشان اینطور گفته است : یادم هست علی ما اون زمان 15 ساله بود. غیرت و نوع دوستی عجیبی در وجود او بود . او وقتی می دید مردم در حال ساختن سنگرها هستند به کمکشان می رفت . ایشان به خانواده هایی که بی سرپرست بودند یا اینکه برای دفاع از شهر می رفتند بسیار کمک می کرد. تا بتواند زن ها و کودکان را به جایی امن برساند. روزی به ما گفت که باید شما خواهران و پدر پیرمان را به اصفهان ببرم . ما هم قبول کردیم و با ایشان به طرف آن جا حرکت کردیم . در آن روزهایی که ما اصفهان بودیم طی چندین مرحله زنها و بچه هایی که از خانواده شان خبری نبود یا آنها را از دست داده بودند را پیش ما می آورد تا بعد بتوانند خویشاوندان خود را پیدا کنند و نزد آنها برگردند و همیشه به ما می گفت اینها هم، خانواده و ناموس ما هستند و با شما برای من هیچ فرقی نمی کنند.
منبع : فرهنگ اعلام شهدا استان هرمزگان ، پرونده فرهنگی شهید، سیستم سجایا
هشتم شهریورماه روز تولد شهید علی گشويي‌زاده می باشد ، این شهید گرانقدر هشتم شهريور 1340، در شهرستان آبادان ديده به جهان گشود. پدرش خضر، برقكار بود و مادرش اقدس نام داشت. تا پايان دوره راهنمايي درس خواند. سال 1359، به شهادت رسيد. اثري از پيكرش به دست نيامد. روحش شاد و یادش گرامی باد!
نرگس خواهر شهید درباره ایشان اینطور گفته است : یادم هست علی ما اون زمان 15 ساله بود. غیرت و نوع دوستی عجیبی در وجود او بود . او وقتی می دید مردم در حال ساختن سنگرها هستند به کمکشان می رفت . ایشان به خانواده هایی که بی سرپرست بودند یا اینکه برای دفاع از شهر می رفتند بسیار کمک می کرد. تا بتواند زن ها و کودکان را به جایی امن برساند. روزی به ما گفت که باید شما خواهران و پدر پیرمان را به اصفهان ببرم . ما هم قبول کردیم و با ایشان به طرف آن جا حرکت کردیم . در آن روزهایی که ما اصفهان بودیم طی چندین مرحله زنها و بچه هایی که از خانواده شان خبری نبود یا آنها را از دست داده بودند را پیش ما می آورد تا بعد بتوانند خویشاوندان خود را پیدا کنند و نزد آنها برگردند و همیشه به ما می گفت اینها هم، خانواده و ناموس ما هستند و با شما برای من هیچ فرقی نمی کنند.
منبع : فرهنگ اعلام شهدا استان هرمزگان ، پرونده فرهنگی شهید، سیستم سجایا
نظر شما
