خاطره ای از شهید شلمچه؛

برنمی‌گردم مگر با تابوت شهادت

سه‌شنبه, ۲۸ بهمن ۱۳۹۹ ساعت ۱۳:۴۷

اخبار

نوید شاهد - پدر شهید "چراغ حیدری" در خاطره ای از فرزندش اینطور می گوید: «آخرین مرتبه که می خواست به جبهه برود به من گفت: پدر جان من برنمی‌گردم مگر با تابوت شهادت.»

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید چراغ حیدری هفتم بهمن 1347 در روستاي گلدار گچ چشمه از توابع شهرستان رودان چشم به جهان گشود. پدرش علي، كشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا اول راهنمايي درس خواند. به عنوان پاسدار وظيفه كميته در جبهه حضور يافت. بيست ‌و يكم شهريور 1366 در شلمچه بر اثر اصابت تركش به سر، بازو و پشت، شهيد شد. مزار وي در روستاي دهدار تابعه شهرستان زادگاهش واقع است.

در ادامه دو خاطره این شهید والامقام از زبان پدرش را می خوانید:

مهربان و با اخلاق بود

«چراغ پسری مهربان، بااخلاق و پایبند به اعتقاداتش بود. بسیار حرف شنو و دلسوز ما بود. به من می گفت پدر جان چکار کنیم که زندگیمان خوب شود؟! رفتار خوبی داشت. هرکاری که می خواستم برایم انجام می داد. به من و مادرش بسیار احترام می گذاشت. نمازش را همیشه اول وقت می خواند و به مسجد می رفت، به نوعی خادم مسجد بود.»

عشق شهادت

«خیلی دوست داشت به جبهه برود. بسیار عاشق شهادت بود. همیشه می گفت: خون من پاک تر از خون دیگران نیست و بالاخره به جبهه رفت. آخرین مرتبه که می خواست به جبهه برود به من گفت: پدر جان من برنمی گردم مگر با تابوت شهادت.»