شوری که نوای گرم حاج صادق آهنگران در دل شهید "داوری" ایجاد کرد
به گزارش نوید شاهد هرمزگان؛ شهید غلام داوری سي‌ام بهمن 1347 در روستاي بيكاه از توابع شهرستان رودان ديده به جهان گشود. پدرش عيسي، خواربار فروش بود و مادرش كلثوم نام داشت. تا چهارم ابتدايي درس خواند. به عنوان بسيجي در جبهه فعاليت مي‌كرد. نوزدهم دي 1365 در شلمچه بر اثر اصابت تركش به پهلو و سر، شهيد شد. پيكر او را در زادگاهش به خاك سپردند.
آنچه در ادامه می‌خوانید خاطره و روایتی در مورد شهید داوری از زبان برادرش است.
«شهید غلام داوری هم از جمله جوانانی بود که از شوق حضور در عرصه های نبرد با دشمن درس، مشق و مدرسه را رها کرد و پا در میدان مبارزه و جهاد گذاشت تا اینکه دعوت حق را لبیک گفت و شربت شرین شهادت نوشید.
یادم می آید آن روزها هر موقع که زمان ثبت نام برای اعزام به جبهه شروع می شد عده زیادی از جوانان عاشقانه به محل ثبت نام می رفتند و نام نویسی می کردند.وقتی صدای حاج صادق آهنگران از بلندگوهای ستاد تبلیغات جنگ در کوچه ها و خیابان شنیده می شد گرمی و حرارت خاصی در دل جوانان و شهید داوری بوجود می آمد.همه را مجذوب جبهه و جنگ می کرد . شهید "غلام داوری" و شهید "شیرعلی صالحی" دوستی و محبت خاصی نسبت به هم داشتند تا جایی که در جبهه نیز همیشه با هم حضور داشتند. با شهادت شیرعلی صالحی این دو یار دیرینه از هم جدا شدند .شهید داوری پس از شهادت دوستش مدت دو ماه مرخصی بود و در جبهه حضور نداشت. بعد ازگذشت دو ماه دوباره نام نویسی کرد تا به جبهه اعزام شود. باز هم غلام با شنیدن صدای آهنگران بی تاب و بی قرار رفتن بود و لحظه شماری می کرد تا هر چه سریعتر خودش را به مناطق عملیاتی برساند. سرانجام نوزدهم دیماه 1365در عملیات کربلای 5 در اثر اصابت ترکش خمپاره به پهلویش شربت شهادت را نوشید و به دیدار معبود شتافت.من این همه شور و اشتیاق او برای حضور در جنگ را به عنوان یک خاطره تا همیشه در ذهنم دارم.»
