خانواده‌ای که ۹ مرواریدش را در صدف شهادت کفن کرد

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، جزیره هرمز را بهشت کانی شناسی ایران می‌نامند چون در هر گوشه و کناری از این جزیره عجیب، عنصری از زمین جوشیده و سنگی را از خلوص خویش متبلور ساخته است.

وقتی از خلوص عناصر سخن می‌گویی، از خلوص دل مردمانش که نمی‌شود نگفت. اینجا هرمز است و صدای ما را از قلب خلیج‌فارس می‌شنوید. جزیره‌ای که بیشترین شهید را با توجه به وسعت کوچک و جمعیت کمش در سراسر ایران به راه اسلام و انقلاب هدیه کرده است.

هرمز آنقدر در اخلاص و ایمان فرزندانش تبلور یافته که این جزیره را جزیره الشهدا می‌نامند و محور همه شهیدان این جزیره را در بانویی می‌یابی که کوه صبر و ایمان است.

شهیده فاطمه نیک سنبل‌ زنان فعال در دفاع مقدس

شهید فاطمه نیک (درویشی) متولد 1300 شمسی در جزیره هرمز بود.

از آن جا که بچه‌های جزیره هرمز در میان آبهای خلیج فارس با دریا مأنوس بوده و هستند لذا پای ثابت گردان غواصان لشکر 41 ثارالله در دوران دفاع مقدس بودند و لذا شهدای غواص این جزیره نیز پرشمارند.

سال 61 دو فرزند این بانوی هرمزی به نام‌های محمد و علی گلزاری راهی عملیات فتح المبین می‌شوند و هر دو در این عملیات راه آسمان‌ها را می‌یابند و عرش نشین می‌شوند.

سال 62 هنوز داغ دو فرزند بر دل این مادر سنگینی می‌کند که در عملیات خیبر، موسی برادر بانو فاطمه نیک به خیل شهیدان می‌پیوندد. موسی درویشی فرمانده سپاه هرمز بود و سومین داغ بر دل خواهر.

هنوز چند روزی نگذشته بود که بانو فاطمه نیک دوباره خبر شهادت دیگری می‌شنود. این بار محمد شفیع مدنی خواهرزاده بانو فاطمه نیک در روزهای پایانی عملیات خیبر به شهادت می‌رسد.

این چهارمین داغ بر سینه مادری است که شاید خودش بی‌خبر از آینده، تاریخ سازی می‌کند.

روزهای سخت سال 1364 و 65

هرمزی‌ها از بانو فاطمه نیک به کوه صبر یاد می‌کنند.

اما هنوز 3 سال از آن داغ‌های سنگین سال‌های 61 و 62 نگذشته بود که غلام سومین فرزند بانو فاطمه نیک که عصای دستش بود، در عملیات والفجر 8 و در سال 1364 در عملیات آبی و خاکی برای رسیدن به جزیره مهم فاو به شهادت می‌رسد. غلام استاد شنا بود و سر دسته غواصان. اما آتش سنگین بعثی‌ها بر روی اروندرود بسیاری از غواصان ایرانی را به شهادت رساند. غلام در میان شهدای عملیات پیروزمندانه والفجر 8 بود که توانسته بود خود و گردانش را به استحکامات اولیه دشمن بعثی برساند و نقش پیشرو را در این عملیات ایفا کند.

فاو به دست ایران افتاد و عملا عراق متحمل شکست سختی شده بود و دسترسی‌اش به خلیج فارس را به طور کامل از دست داده بود. این عملیات استراتژیک ابهت پوشالی صدام و صدامیان و حامیان او را که تا بن دندان مسلحش کرده بودند، از هم پاشید و معادلات جنگ را بار دیگر تغییر داد.

عملیات والفجر 8 در سال 64 حدود 78 روز زمان برد.

پیکر غلام سومین فرزند بانو فاطمه نیک تازه در هرمز به خاک سپرده شده بود که خبر رسید عبدالعلی دریانورد داماد بانو نیز در عملیات والفجر 8 و در مراحل تکمیلی این عملیات راهی آسمان‌ها شده و این بانو ششمین عزیز خویش را در روزهای پایانی سال 64 به خاک سپرد.

سال 65 به زمستان رسیده بود که عملیات کربلای 5 در میانه‌های دی ماه آن سال آغاز شد.

تو گویی دل این بانوی استوار نگران رزمندگان پر شمار هرمزی در کربلای 5 بود.

آه از غمی که تازه شود با غمی دگر

تحلیل گران نظامی از عملیات کربلای 5 به عنوان شدیدترین نبرد تاریخ دفاع مقدس یاد می‌کنند.

در عملیات کربلای 5 که بعثی ها خود را شکست خورده می‌دیدند، دست به استفاده از سلاح‌های شیمیایی زدند تا پیشروی رزمندگان اسلام را متوقف کنند.

حُر درویشی برادر زاده بانو فاطمه نیک هفتمین شهید این خانواده در این عملیات آسمانی شد. ساعتی بعد نیز عبدالحسین درویشی برادر زاده دیگر این بانو به فیض شهادت نائل آمد.

بانو فاطمه نیک در طول همه این سال‌های سخت و دلهره آور اما ذره‌ای غم ناشی از شکست و یا پشیمانی به دل راه نداد.

بسیاری از مادران هم سن و سال هرمزی و دختران و یادگاران شهدای جزیره هرمز می‌گویند؛ بانو فاطمه نیک در پشت جبهه‌ها و در همه سال‌های دفاع مقدس جلوه‌ای از امید و ایمان بود. او به خانواده شهدا سر می‌زد و حتی در تدارکات جنگ نیز حضوری پر شور داشت.

الگوی مادرم حضرت زهرای مرضیه بود

درخشش وجودی بانو فاطمه نیک به دوران دفاع مقدس محدود نمی‌شود. این بانوی هرمزی در روزهای پیروزی انقلاب اسلامی نیز از شیر زنانی بوده که در تدارک راهپیمایی‌ها و تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی نقشی موثر ایفا می‌کرده است.

صفیه گلزاری دختر بانو فاطمه نیک که سال گذشته نیز به دیدار رهبر معظم انقلاب اسلامی نائل آمد؛ درباره ارادت مادرش به بانو حضرت فاطمه زهرا(س) می‌گوید: «مادرم به حضرت فاطمه زهرا(س) ارادت خاصی داشت. نام مادرش فاطمه، نام خودش نیز فاطمه بود. برای دخترش هم همین نام را انتخاب کرد و برای نوه‌اش هم نام فاطمه را برگزید.

در راه اندازی هیئت و مجالس مذهبی پیش قدم بود. برای کودکان و نوجوانان، مدرسه و مکتب‌خانه بر پا می‌کرد تا خواندن و نوشتن بیاموزند و بهتر زندگی کنند. مادرم در نقش یک مشاور می‌کوشید تا مشاجرات بین زن و شوهر‌ها را فیصله دهد و آنان را به کانون گرم خانواده بازگرداند. معمولا به خانه هایشان می‌رفت و با خودش شادی می‌برد. می‌گفت و می‌خندید و دو طرف را آشتی می‌داد. مردان را به غیرت و شجاعت و زنان را به حجاب و شوهر دوستی سفارش می‌کرد.»

عروج ام الشهدا از کنار خانه خدا

بانو فاطمه نیک در سال 1366 راهی حج ابراهیمی می‌شود.

روز پیش از سفر بر مزار شهیدانش در گلزار شهدای هرمز از آنان طلب شهادت می‌کند و چند روز بعد در خلال حج ابراهیمی و در مراسم برائت از مشرکین سینه‌اش آماج گلوله‌های وهابیون قرار می‌گیرد.

او در نهم مرداد ۱۳۶۶ در سن ۶۶ سالگی در شهر مکه مکرمه و از جوار خانه خدا به سوی معبودش می‌شتابد و خیلی به فرزندان شهیدش می‌پیوندد.

مزار پاک و مطهر این شهیده در جزیره هرمز به عنوان سند روشن ایمان ملت ایران به خاک سپرده شده است تا تاریخ بداند و بنویسد که این سرزمین چه گوهرهایی به دامن خویش پرورش داده است.

منبع: خبرگزاری فارس