خاطرات فرزند شهید

تنها یادگار شهید «امان میرزابیگی» در ذکر خاطره ای از ندیدن پدرش می گوید: شش ماهه بودم که پدرم شهید شدند. عمری است که همچون طفلی بهانۀ نبودن پدر را می‌گیرم. هنوز هم منتظرم که پدرم از در بیاید و من از ذوق آمدنش تمام روز‌های نبودنش را در رهگذر باد به فراموشی بسپارم. راستی اصلاً حس بغل کردن پدرانه چطور است؟! دختران تا آخر عمر بابایی‌اند من حتی اگر پیر هم شوم باز هم دلتنگ دستان نوازشگر پدرم هستم.

 پدرم را گاهی در خیال و رؤیا می بینم که ما را به مهربانی کردن نسبت به مادرمان فرمان می دهد و می خواهد که همواره در رکاب او و به عنوان کمک او باشیم و با او به مهربانی و ملایمت رفتار کنیم. متنی که خواندید خاطره ای بود از دختر شهید «امیر حکیم رضا» بود که نوید شاهد آذربایجان غربی شما مخاطبان عزیز را برای مطالعه این خاطره زیبا دعوت می کند.

نوید شاهد – در پاسخ به سوالات دوستانم که درمورد پدرم ، ازمن میپرسیدند میگفتم؛ قدش بلند، سينه ستبر، بازو قوي، آنها میگفتند باز هم بگو از نشاني هايش، مي گفتم لباس سبزي به تن داشت، اسلحه اي هم به دوش، همان كه پوتين به پا داشت، هماني كه پارچه قرمزي به سرش بسته بود. این متن خلاصه ای از خاطره ی خانم صونا رضازاده فرزند شهيد «شهريار رضازاده» بود که تقدیم شما مخاطبان عزیز میگردد.

وقتي خبر شهادت پدر را شنيدم خوشحال شدم، چون پدرم مي گفت كه آرزوي من شهادت است و پدرم به آرزوي خود رسيده بود.

مناجات شهید: من شمعم و مي سوزم تا راه را روشن نمايم و وجودم را وقف كنم. با اسلحه شهادت به ميدان مي آيم تا با ابديت به درجه وحدت برسم. جز خدا چيزي را نمي بينم و جز او كلامي نمي گويم. دلخسته ام و از دنيا وارسته. مي سوزم تا راه عدالت را روشن كنم و قيد و بندها را بريده ام تا آزادانه در معركه حيات جولان كنم.

شهید حسن جم‌راد در زمان کوتاه پدر بودنش به فرزندانش آموخت که از خودنمایی و استفاده از اشیای گرانبها بپرهیزند تا قلب مردم فقیر نشکند. لباس عید را در روز اول مدرسه پس از تعطیلات نپوشند تا کودکانی که خانواده‌هایشان قادر به خرید نیستند رنج نبرند و پیوسته مهربان و بخشنده باشند