شهید مدافع حرم
پنجشنبه, ۰۳ آذر ۱۴۰۱ ساعت ۱۱:۵۶
شهید «عبدالحمید سالاری» سال ۱۳۵۵ در روستای سردر از توابع شهرستان حاجی‌آباد در استان هرمزگان به دنیا آمد.

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «عبدالحمید سالاری» سال ۱۳۵۵ در روستای سردر از توابع شهرستان حاجی‌آباد در استان هرمزگان به دنیا آمد، دوران کودکی تا پایان دوران راهنمایی را در زادگاهش گذراند.
ایشان در ۲۶ مهرماه سال ۱۳۹۴ مصادف با چهارم ماه محرم از طریق بسیج استان سیستان و بلوچستان پس از گذراندن دوره‌های آموزشی در تهران برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) و مبارزه با گروه‌های تکفیری و داعش عازم شهر دمشق در کشور سوریه می‌شود و پس از زیارت حرم مطهر حضرت زینب (س) و حضرت رقیه (س) عازم شهر حلب می‌شوند تا اینکه در روز سه‌شنبه ۳ آذر ۱۳۹۴ مصادف با دوازدهم ماه صفر به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.
پیکر مطهرش پس از ورود به کشور عزیزمان ایران با شکوه خاصی در تاریخ ۱۴ آذرماه ۱۳۹۴ بر روی دستان مردم شهیدپرور بندرعباس تشییع و در تاریخ ۱۵ آذر ۱۳۹۴ در روستای سردر زادگاهش به خاک سپرده شد.
از ایشان دو فرزند به نام‌های محمدامین و زهرا به یادگار مانده است.

خوشحالم که فرزندم برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) شهید شد

حمزه سالاری پدر شهید مدافع حرم «عبدالحمید سالاری»:

عبدالحمید اخلاقش با همه فرزندان متفاوت بود. او بسیار مهربان، عزیز، خوش‌رفتار، خوش‌اخلاق بود و با پدر، مادر، خواهر و برادر و فامیل به نیکی رفتار می‌کرد.

به مادرش در آشپزی کمک می‌کرد و حتی لباس‌های من و مادرش را می‌شست و از نظر اخلاقی واقعا بی‌نظیر بود. ۴۰ سال او را نشناختم و احساس می‌کنم که این فرزند را خداوند به ما عنایت کرد.

پدر اولین شهید مدافع حرم استان هرمزگان در ادامه اظهار داشت:

از نظر محبت و احترام، مرد باایمان و باتقوایی بود. بسیار اهل نماز و روزه بود و زمانی که از مدرسه به خانه بازمی‌گشت بیل را برمی‌داشت و به من در کارهایم کمک می‌کرد. به او می‌گفتم پسرم تو خسته‌ای، روزه‌ای، گرسنه و تشنه می‌شوی اما قبول نمی‌کرد و به من کمک می‌کرد تا کارهایم زودتر تمام شود و واقعاً از نظر اخلاق و رفتار بی‌نظیر بود و هیچ کدام نتوانستیم در تمامی طول عمرش او را به‌خوبی بشناسیم.

در ادامه سلطنت سالاری مادر شهید مدافع حرم «عبدالحمید سالاری» گفت:

عبدالحمید فرزند بزرگ من بود. بسیار باایمان و با خدا مردمی بود. خیلی با من همکاری می‌کرد. اگر مریض بودم شام و ناهار را درست می‌کرد. زمانی که روستا بودیم امکاناتی نداشتیم، آب لوله‌کشی و برق نداشتیم. در چراغ‌های فانوسی برایم نفت می‌ریخت به قنات می‌رفت و آب می‌آورد و خیلی برای من زحمت کشید.

مادر اولین شهید مدافع حرم استان هرمزگان در پایان ادامه داد:

ماجرای رفتنش به سوریه را به من نگفت. نمی‌دانم شاید نمی‌خواست نگران شوم. من خیلی خوشحالم از اینکه  سعادتی نصیبم شد و فرزندم برای دفاع از حرم زینب(س) شهید شد.

منبع: فارس

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده