ناوچه طارق و مبارزه جانانه شهید علیه ابر جنایتکار تاریخ
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید عباس زراعت‌فرد کلوئی يكم دي 1331، در روستاي كلو از توابع شهرستان ميناب ديده به جهان گشود. پدرش علي، كشاورزي مي‌كرد و مادرش فاطمه نام داشت. تا سال پنجم در نهضت سوادآموزي درس خواند. پاسدار نيروي دريايي بود. سال 1352 ازدواج كرد و صاحب شش دختر شد. ششم فروردين 1367، در حوالي تنگه هرمز هنگام حراست از آب‌هاي خليج‌فارس بر اثر اصابت سهوي گلوله به پهلو، قلب و پشت، شهيد شد. پيكرش را در جزيره هرمز به خاك سپردند.
زندگینامه به جا مانده از این شهید بزرگوار برای علاقمندان منتشر شد:
شهید در سال 1331 در خانواده‌ای بسیار مذهبی متولد شد و حدود سه سال از عمر گران‌بهایش بیشتر نگذشته بود که پدر خود را از دست داد و مادرش با رنج و مشقت فراوان او را بزرگ کرد تا اینکه قادر به کار در قایق‌های ماهی‌گیری شد و در عین حال که شرکت در مجالس مذهبی، نماز جماعت و بعضا جمعه او ترک نمی‌شد با تلاش پیگیر جهت امرار معاش در قایق‌های موتور و لنج‌های ماهی‌گیری مشغول به کار گردید و به زندگی خود ادامه داد.
شهید همگام با دیگر مردم حزب‌الله هرمز پیرو ولایت فقیه بود و در راهپیمایی پیش از پیروزی انقلاب که بر علیه رژیم منحوس پهلوی برگزار می‌گردید شرکت می‌کرد، شهید ارادت خاصی به ائمه اطهار(ع) داشت، چون هر جایی که روضه سید الشهدا بر پا می‌شد حضور فعالی داشت و تا انقلاب اسلامی به رهبری امام امت به پیروزی رسید و سپاه پاسداران در جزیره هرمز تشکیل شد فورا به عضویت سپاه در آمد.
با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اسلامی همراه با برادران سپاهی و بسیجی در اکثر عملیات‌ها شرکت کرد و در آب‌های نیلگون خلیج‌فارس شاهد فعالیت‌ها و تاخت و تاز ناوچه طارق که شهید عباس زراعت ناخدای آن بود می‌بودیم و با شروع دخالت نظامی ناتو به سرکردگی آمریکای جنایتکار در خلیج‌فارس و تنگه استراتژیک هرمز شهید عباس زراعت به مبارزه جانانه خود علیه ابر جنایتکار تاریخ یعنی آمریکای خون‌خوار ادامه داد به طوری که خواب راحت از چشم آنها ربوده بود و خلاصه کلام اینکه در یک نبرد رو در رو با ناوگان مسلح آمریکای پلید به درجه رفیع شهادت نائل و به لقا‌الله پیوست.
خاطره‌ای از شهید عباس زراعت‌فرد کلوئی (نوشته همسر شهید)
خاطراتی که من از همسرم دارم، خاطرات خیلی خوب و شیرین زندگی اندکی هست که ما با هم داشتیم. واقعا مرد خوب و با خدایی بود، به همه اهل محل خوبی می‌کرد و همه وی را به عنوان مردی درست‌کار و با خدا می‌شناختن و شهادت هم یکی از بزرگترین قدم‌هایی بود که او برای مردم و میهن خود برداشت.
