شهیدی که از هیچ فرصتی برای کمک به دیگران دریغ نمی‌کرد

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید عبدالله داوری يكم تير 1344، در روستای سنگ‌­آباد از توابع شهرستان رودان ديده به جهان گشود. پدرش حسين، كشاورز بود و مادرش خديجه نام داشت. در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. سال 1363 ازدواج كرد. به عنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. بيست‌ و دوم فروردين 1364، در هورالعظيم بر اثر اصابت تركش خمپاره به شهادت رسيد. مزار او در زادگاهش واقع است.

خاطره‌ای از شهید عبدالله داوری (نوشته خواهر شهید)

شهید در کنار خانواده به کار کشاورزی می‌پرداخت. در مجالس دینی و مذهبی و نماز جماعت شرکت می‌کرد و وقتی که در بین بزرگان به صحبت می‌پرداخت، همیشه سرش به بالا بود و به آسمان نگاه می‌کرد و در زیر لب زمزمه‌ای می‌کرد و ذکر می‌گفت، از نظر اخلاقی خیلی خوب بود و بین غریب و آشنا هیچ فرقی نمی‌گذاشت، هر کس هر گرفتاری داشت دریغ نمی‌کرد و به آن‌ها کمک می‌کرد و با بچه‌ها خیلی مهربان بود.

به سن جوانی که رسید خانواده‌اش می‌گفتند ازدواج کن اما خودش می‌گفت که من به سربازی می‌روم و زنده نمی‌مانم که ازدواج کنم اما با اصرار خانواده در شهریور 1363 ازدواج کرد و 7 ماه از ازدواجش نگذشته بود که از آن جایی که عشق و علاقه‌ی زیادی به انقلاب اسلامی داشت به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام شد و پس از چند ماه شرکت فعال در نبرد با بعثی‌های عراقی در منطقه‌ی هورالعظیم به درجه‌ی شهادت نائل گردید و نام ایشان به عنوان اولین شهید محله‌ی سنگی به ثبت رسید و بدن ایشان در بهشت‌ زهرای رودان به خاک سپرده شد.