دو برادر که با هم عازم جبهه شدند

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «عباس بازماندگان قشمی» يكم شهريور 1348، در روستای حسين مرادی از توابع شهرستان ميناب چشم به جهان گشود. پدرش احمد، كارگری می‌كرد و مادرش هاجر نام داشت. تا پايان دوره كاردانی در رشته علوم قرآن و حديث درس خواند. روحانی بود. از سوی بسيج در جبهه حضور يافت. چهارم دی ماه 1365، با سمت مربی قرآن در ام‌الرصاص عراق به شهادت رسيد. پيكرش مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و سال 1376 پس از تفحص، در روستای گورزانگ تابعه شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.

همیشه یک قدم از من جلوتر بود، توی همه موارد زندگی اینگونه بود. از کودکی با هم بزرگ شدیم. در محله‌های خاکی روستای گورزانگ قد کشیدیم و بزرگ شدیم. عاشق درس و تحصیل بود، بعد از اتمام دوران راهنمایی عازم قم شد. دوری از او برایم بسیار سخت و طاقت فرسا بود، همیشه به بودنش در کنارم عادت کرده بودم.

از همان قم عازم جبهه شد و در عملیات آزادسازی مهران شرکت کرد. در سال 1365 برای مرخصی به میناب آمد، در آن‌جا بود که پیمان بستیم هیچ وقت از هم جدا نشویم. حتی در بدترین شرایط با هم عازم جبهه شدیم.

در جبهه هم که بودیم فعالیتش زیاد بود، هم در خط مقدم و هم در پشت جبهه فعالیت می‌کرد. برای رزمندگان کلاس قرآن و احکام برگزار می‌کرد. دقیقا دی‌ ماه سال 1365 قبل از عملیات کربلای چهار با هم توی ساختمان پشت مسجد رفتیم. شب، شب وداع بود، سخنان زیبایی می‌گفت، خودم حس کردم که او شهید می‌شود. از من خواست از طرف او از همه اهالی گورزانگ حلالیت بطلبم.

باورم نمی‌شد به این زودی از هم جدا می‌شویم ولی خوشحال بودم که بالاخره به آرزوی دیرینه‌اش رسید. روحش شاد و یادش گرامی.

(به نقل از برادر شهید)

انتهای متن/