او یک پاسدار واقعی و نمونه بود

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «علی حاجبی» يكم فروردين 1341، در روستای رودخانه تابعه شهرستان رودان چشم به جهان گشود. پدرش غلام، كشاورز بود و مادرش حكيمه نام داشت. تا سوم متوسطه در رشته تجربی درس خواند. سال 1363 ازدواج كرد و صاحب دو دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. دهم تير ماه 1365، با سمت قائم مقام لشكر ثارالله در مهران توسط نيروهای عراقی بر اثر اصابت تركش به سينه، شكم و پشت، شهيد شد. پيكر او را در زادگاهش به خاک سپردند.

او یک پاسدار واقعی و نمونه بود

سال‌های اولیه تشکیل سپاه بود، ما در همین بندرعباس، در کنار آموزش بسیجی‌ها، پادگانی مجزا آماده کرده و آموزش نظامی پاسداری را هم انجام می‌دادیم. شهید حاجبی جزو اولین‌هایی بود که برای آموزش داوطلب شده بود. استعداد ذاتی، نوع برخورد، تحرک و نشاط توام با ایمان در این شهید بزرگوار همراه با منش و قدرت مدیریتی که از خود نشان می‌داد باعث شده بود تا از همان ابتدا، آینده خوبی را برای ایشان متصور باشم، بحمدالله همین طور هم شد، مسئولیت‌های متعددی که بر عهده‌ی شهید حاجبی گذاشتند بر این ادعا صِحّه می‌گذارد.

در واقع می‌توان او را یک پاسدار نمونه نامید...

به خاطر دارم که در شب عملیات کربلای یک، در منطقه‌ی جنگل ایلام بودیم، شهید حاجبی همان شب با من خداحافظی کرد و برای انجام ماموریت محوله رفت، این آخرین باری بود که او را دیدم.

علی حاجبی روز بعد در ارتفاعات قلاویزان به شهادت رسید. همان روز خبر شهادتش پخش شد.

کسی که خبر شهادتش را می‌داد، می‌گفت: «حاج علی شهید شده.» به دلیل شباهت اسمی من و شهید علی حاجبی همه فکر می‌کردند بنده شهید شده‌ام! اما کمی بعد همه متوجه شدند این حاج علی حاجبی است که آسمانی شده و برای همیشه از میان ما رفته است.

(به نقل از همرزم شهید، سردار علی دانشمند)

انتهای پیام/