کنار مزار شهدا نشست و گفت؛ چه خوب است اینجا بخوابم

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «علی موتمنی احمدی» دوم اسفند ماه 1343، در روستای توشهر از توابع شهرستان حاجی‌­آباد چشم به جهان گشود. پدرش علی‌­اكبر، كشاورز بود و مادرش كنيز نام داشت. تا چهارم ابتدايی درس خواند. به عنوان سرباز ژاندارمری در جبهه حضور يافت. نوزدهم مهر ماه 1366، در انديمشک بر اثر انفجار مين به شهادت رسيد. مزار او در زادگاهش واقع است.

کنار مزار شهدا نشست و گفت؛ چه خوب است اینجا بخوابم

پای راستش شکسته بود، یک روز بهم گفت بیا برویم به اطراف روستا سر بزنیم، وقتی با هم رفتیم، کنار مزار شهدا  نشست، پایش را دراز کرد و گفت چه خوب است که اینجا بخوابم، گفتم این حرف را نزن.

بالاخره او به آرزویش رسید و بعد از شهادتش در همان مکان دفن شد. وقتی بر سر مزارش می‌روم هنوز همان روز با هم بودن برایم تکرار می‌شود، با  همان حالت نشسته و عصایش را کنارش گذاشته است.

(به نقل از خواهر شهید، ماه‌بانو موتمنی احمدی)

همیشه حضور فرزندم را احساس می‌کنم

پسرم یک فرد انقلابی بود. اخلاق بسیار خوبی داشت. همیشه همراه دوستانش در مراسمات مذهبی شرکت می‌کرد.

خود شهید برایم تعریف می‌کرد که ماموران داشتند یک خانواده روحانی را اذیت می‌کردند وقتی شهید از آن خانواده دفاع می‌کند مامورا او را دستگیر و زندانی می‌کنند که بعد از مدتی یک پیرمرد ناشناس با مامورا صحبت می‌کند و شهید آزاد می‌شود.

با اینکه پسرم شهید شده ولی با این حال وقتی از بیرون به خانه می‌آیم حضورش را در منزل احساس می‌کنم.

(به نقل از پدر شهید، علی‌اکبر موتمنی احمدی)

انتهای پیام/