خواهرانم پیرو حضرت زهرا(س) باشید و زهراگونه عمل کنید

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «ابراهیم احمدی‌زاده» يكم فروردين 1343، در روستای گشوئيه تابعه شهرستان رودان چشم به جهان گشود. پدرش علی، كشاورزی می‌كرد و مادرش كنيز نام داشت. تا اول راهنمايی درس خواند. نجار بود. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. شانزدهم مرداد 1362، در قلاويزان توسط نيروهای عراقی به شهادت رسيد. پيكرش مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و سال 1380 پس از تفحص، در شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.

وصیت‌نامه شهید:

خواهرانم پیرو حضرت زهرا(س) باشید و زهراگونه عمل کنید

بسم الله الرحمن الرحیم

آن‌هایی که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده نپندارید؛ بلکه آن‌ها زنده‌اند و نزد پروردگار خود روزی می‌خورند.

با سلام و درود به رهبر بزرگ انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره)، و سلام و درود به پیروان حقیقی او (ملت ایران) و سلام به رزمندگان پرتلاش که از حریم پاک و اسلامی خود دفاع می‌کنند.

اولین کلام را با این جمله آغاز می‌کنم که اگر من و دیگر همسنگرانم در صحنه نبرد حق علیه باطل به درجه شهادت نائل شدیم، هیچ‌گاه سنگر دفاع از اسلام را رها نکرده و به هیچ‌ یک از ایادی داخلی و خارجی، مخصوصاً آمریکا و منافقین، فرصت تعرض و سودجویی نخواهیم داد.

خدا می‌داند که قدم گذاشتن من در جبهه و حمله به سوی دشمنان، تنها برای رضای خداست و جز رضای خدا چیزی دیگر در ذهنم نیست. از پدر و مادرم می‌خواهم که پس از شهادت من گریه نکنند و اگر گریانند، این گریه برای حضرت زهرا(س) باشد و همیشه ائمه معصومین را در نظر داشته باشند.

از برادرانم خواهش می‌کنم که مادرم را تنها نگذارند و از آن‌ها می‌خواهم که پیرو خط امام و رهبر باشند؛ زیرا سایر راه‌ها انسان را به منجلاب فساد کشانده و باعث فاجعه و نابودی خواهد شد.

وصیت من به دیگر برادرانم و محصلین این است که درس بخوانند و با تحصیل علم خود، مقابل دشمنان ایستادگی کنند و با تبلیغات مفید، دهان کج جهان‌خواران را ببندند.

از خواهرانم انتظار دارم که پیرو حضرت زهرا(س) باشند و زهراگونه عمل کنند؛ در مشکلات صبور و بردبار باشند. از برادرانم تقاضا دارم که همچنان در مراسم و مجالس عزاداری سالار شهیدان، امام حسین(ع) و دیگر امامان شرکت کنند.

از اقوام، خویشان و دوستان عزیزم که در این چند سال همراهشان بودم، حلالیت می‌طلبم و از آن‌ها می‌خواهم که مرا مورد بخشش قرار دهند. از همه دوستداران اهل بیت نیز می‌خواهم که مساجد را فراموش نکنند.

از پدر گرامی و مهربانم می‌خواهم که بیست روز روزه قضا به جای من را به جا آورند و مرا در کنار همرزمانم به خاک بسپارند.

و آخرین کلام من به برادران و دیگر عزیزان این است که باید از حیثیت و نوامیس خود دفاع کنیم و چاره‌ای جز این نیست. مصیبت‌ها را باید تحمل کنیم تا ایران آباد و اسلامی داشته باشیم. مردم خوب و هوشیار ما باید مرگ سرخ را بهتر از زندگی با خفت و ذلت بدانند. در دعاهایتان، رزمندگان سلحشور و پرتلاش را فراموش نکنید.