روحیه اکتفا به خویشتن
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید عبدالله احمدی زاده شغویی دوم مرداد 1338، در روستاي تهلو از توابع شهرستان بندرخمير به دنيا آمد. پدرش اسماعيل، كارگر بود و مادرش عايشه نام داشت. تا پايان دوره متوسطه در رشته تجربي درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. بيست و چهارم آذر 1361، در اشنويه هنگام درگيري با گروه‌هاي ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به پشت و پا، شهيد شد. مزارش در گلزار شهداي شهرستان بندرعباس واقع است.
زندگینامه به جا مانده از این شهید بزرگوار برای علاقمندان منتشر شد:
سرباز شهید عبدالله احمدی زاده سال 1338 در یکی از محلات بندرعباس به نام محله خواجه عطا در خانواده ای فعال و زحمتکش پا به عرصه وجود نهاد از همان اوایل زندگی فقر و محرومیت اقتصادی و اجتماعی را با تمام وجودش درک کرده در صدد یافتن راهی برای درمان و مبارزه با عوامل بوجود آورنده آن بود، تحصیلات ابتدائی را در مدرسه شهید ناصر گرجی زاده، دوره راهنمائی را در مدرسه پانزده خرداد و دوران متوسطه را در دبیرستان شهید حقانی می گذرانده و در همین دبیرستان موفق به اخذ مدرک دیپلم گردید.
سرباز شهید عبدالله احمدی زاده بعلت وضعیت بداقتصادی و کمک مالی به خانواده و داشتن روحیه اکتفا به خویشتن و تنفر از سر بارخانواده بودن مجبور می شد در هوای طاقت فرسای تابستان به کار های مختلف ازجمله کارگری ، رانندگی بپردازد.
سرباز شهید عبدالله احمدی زاده به هنگام اوجگیری انقلاب اسلامی همگام با مردم مسلمان بندرعباس در تظاهرات ضد رژیم شرکت می نمودند. بعد از انقلاب نیز فعالیت های خود را جهت خدمت به دین و مردم و میهن دنبال می کرد، در خرداد ماه 61 به خدمت مقدس سربازی اعزام در جبهه کردستان با عوامل امپریالیسیم آمریکا و گروهک های مسلح غیر قانونی به مبارزه پرداخت و بالاخره در تاریخ نوزدهم آذر 61 بدست ضد انقلاب به شهادت رسید.
سرباز شهید عبدالله احمدی زاده از سنین کودکی ورزش فوتبال را در زمین های خاکی و همراه با همسالان خودش شروع کرد. یازده ساله بود که عضویت تیم های کوچک محله درآمد بعد از چند سال بازی در آن دسته ها با مشورت عده ای از دوستانش تصمیم به تاسیس یک تیم رسمی برای محله خواجه عطا گرفته و پس از تلاش و فعالیت موفق شدند زمین ثابتی برای تیم ایجاد نمایند و فعالیت خود را دنبال کنند.
سرباز شهید عبدالله احمدی زاده گنجینه اخلاق و فضلیت و انسانیت ، مظهر شرف و سیادت و کرامت ، آئینه تمام نمایی مروت و شجاعت و شهامت بود.
