توفیقِ شهادت در راه خدا

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید سید عبدالحسین موسوی‌پور شهواری هفدهم دی 1344، در شهرستان ميناب ديده به جهان گشود. پدرش سيداحمد، معلم بود و مادرش زبيده نام داشت. دانشجوی دوره كاردانی در رشته تربيت معلم بود. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. هفتم بهمن 1365، در شلمچه به شهادت رسيد. پيكرش مدت‌ها در منطقه باقی ماند و سال 1366، پس از تفحص در گلزار شهداي شهرستان بندرعباس به خاک سپرده شد.

خاطره‌ای از شهید سید عبدالحسین موسوی‌پور شهواری (نوشته خواهر شهید)

یادم هست اواسط تیرماه سال 1364 و موقع اذان مغرب که سید عبدالحسین جهت اقامه نماز اول وقت به سوی مسجد اصغریه از خانه خارج شد که در بین راه او پیرزن فقیر همسایه را می‌بیند که بیمار بود و چون پیرزن همسایه کسی را نداشت، سید عبدالحسین و شهید حسین حمایتی، پیرزن فقیر را به بیمارستان و نزد پزشک برده و بعد از آن داروهای او را تهیه نموده و تا زمانی که آن را به منزلش آوردند ساعت از 12 نیمه شب گذشته بود و او از خواندن نماز اول وقت جا مانده بود که خود می‌گفت بردن این مادر پیر به نزد پزشک که کسی را نداشت و درمان او از خواندن نماز اول وقت برایم با ارزش‌تر است، آری این گونه بود اخلاق آن بزرگوار، ایشان حرکات و سکناتش دنیایی نبود، ایشان بیشتر با عمل خود مردم را دعوت به امر معروف و نهی از منکر می‌کرد، ایشان رساله امام خمینی(ره) را در کلاس تدریس می‌کرد و در پاسگاه بسیج حضور فعالانه داشت و با کمک شهید حسین حمایتی کتابخانه مسجد را دایر نمود.

دوستان شهید معتقد بودند که نماز شب او مخصوصا در دوران دانشجویی و حضور در جبهه ترک نشد و در خلوت شب با گریه و زاری از خدای بزرگ می‌خواست که توفیق شهادت در راهش را به او عنایت فرماید.