من غیر از شهادت راهی را نمی‌شناسم

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «علی عوض‌پور» چهارم فروردين 1344، در روستای طيفكان از توابع شهرستان بندرعباس ديده به جهان گشود. پدرش ياور، مغازه‌دار بود و مادرش سكينه نام داشت. تا پايان دوره راهنمايی درس خواند. پاسدار بود. چهاردهم آبان 1360، در شهرستان زادگاهش مورد سوءقصد گروه‌های ضدانقلاب قرار گرفت و بر اثر اصابت گلوله به سر، شهيد شد. پيكرش را در گلزار شهدای همان شهرستان به خاک سپردند. او را رضا حسينی نيز می‌ناميدند.

من غیر از شهادت راهی را نمی‌شناسم

او مهربان و خوب بود، نمازش را مرتب می‌خواند و اهل قرآن بود. با شهادت پسرم علی، نور چراغ خانه‌مان خاموش شد. علی برکت و رزق خانه بود، کمک حال و همدم ما بود و او را بسیار دوست داشتیم. همیشه دلش می‌خواست به جبهه برود اما سپاه به او احتیاج داشت و این اجازه را به او نمی‌دادند. پیش من می‌آمد و با گریه می‌گفت «مادر نمی‌گذارند به جبهه بروم، برایم دعا کن تا خدا شهادت را نصیبم کند.»

هر وقت من و علی با هم تنها می‌شدیم رو به رویم می‌نشست و می‌گفت «مادر من شهید می‌شوم، وقتی که شهید شدم برایم گریه نکنید. من غیر از شهادت راهی را نمی‌شناسم» ، با شنیدن حرف‌های او اشک از چشمانم جاری شد، اما او من را می‎‌بوسید و دست‌هایم را نوازش می‌کرد، می‌گفت «مادر شهادت در راه خدا افتخار است، دعا کن علی تو هم شهید شود» ، من هم علی را در راه خدا دادم.

با اینکه بارها توسط منافقین و ساواک مورد حمله قرار گرفت اما هرگز دست از فعالیت خود بر نداشت تا اینکه به همراه پسر عمویش به شهادت رسید.

(به نقل از مادر شهید)

انتهای متن/