قبل از عملیات وصیت‌نامه می‌نوشت و منتظر شهادت بود

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «سید عبدالحسین عمرانی» نهم شهريور 1335، در شهرستان ميناب به دنيا آمد. پدرش سيدمحمد، كارمند بود و مادرش كاظميه نام داشت. تا پايان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. معلم بود. سال 1358 ازدواج كرد و صاحب يک پسر و سه دختر شد. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. بيست‌ و يكم بهمن ماه 1364، در اروندكنار آبادان بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. پيكر او را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.

قبل از عملیات وصیت‌نامه می‌نوشت و منتظر شهادت بود

شش ماه آموزش غواصی طول کشید، گردان 422 بودیم.

در استخر شهرداری بندرعباس، اسکله‌ی باهنر و سدّ استقلال میناب دوره دیدیم، تمرین می‌کردیم.

دوره که با موفقیت تمام شد با سید عبدالحسین رفتیم بهمنشیر و از آنجا به سدّ دز رفتیم. یک ماه قبل از هر عملیاتی خودش را به منطقه و جمع رزمندگان هرمزگان می‌رساند.

گاهی مسئول دسته یا تیم می‌شد. بیشتر مسئولیت دسته‌ها را می‌پذیرفت.

هر جا می‌بریدیم و کم می‌آوردیم می‌رفتیم پیش سید. با بیانی شیرین و خواندن حدیث و روایت به بچه‌ها روحیّه می‌داد. نماز شبش ترک نمی‌شد. قبل از هر عملیاتی وصیّت‌نامه می‌نوشت، منتظر شهادت بود.

رزمنده‌ها می‌خواستند از کارهایش سر در بیاورند امّا موفق نمی‌شدند چون سید اهل مناجات شبانه بود.

تا پیش از عملیات والفجر هشت مرتب آموزش غواصی می‌دیدیم. قبل از شروع عملیات از گروه ما جدا شد و من دیگر ندیدمش، عملیات با موفقیت به پایان رسید، منطقه‌ی فاو به دست رزمندگان افتاد، عبدالحسین در فاو ماند تا خط تثبیت شود. بعدها از دوستان شنیدم که او در درگیری مستقیم با بعثی‌ها و اصابت گلوله به پیشانی به شهادت رسید. آمریکایی‌ها از جزیره بوبیان به فاو برای کمک به بعثی‌ها آمده بودند.

اگر آمریکایی‌ها به فریادشان نمی‌رسیدند نمی‌توانستند فاو را پس بگیرند.

(به نقل از همرزم شهید، محمد حیدری)

انتهای پیام/