روایت یک شهید از جنگ، فداکاری و نجات جان‌ها
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «غلام ترکی‌زاده» يكم مهر ماه 1343، در روستای جغين از توابع شهرستان رودان ديده به جهان گشود. پدرش ناصر، كارگر بود و مادرش كنيز نام داشت. تا پايان دوره ابتدايی درس خواند. سال 1360 ازدواج كرد كه حاصل آن دو پسر بود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. بيست و ششم آبان 1364، در ميمک توسط نيروهای عراقی بر اثر اصابت تركش خمپاره به سر، شهيد شد. مزار او در زادگاهش واقع است.
جنگ، فداکاری و نجات جان‌ها/ روایت یک شهید
زمانی که پسر کوچکم به دنیا آمد، شهید از جبهه آمد و گفت؛ در خواب دیدم که فرزندمان دختر است. همیشه می‌گفت؛ اگر دختر بود نامش را فاطمه می‌گذارم و اگر پسر بود ایمان.
در یکی از شب‌ها پیشم آمد و گفت؛ اگر من شهید شدم فرزندانم را به راه راست هدایت کن و آن‌ها را به انجام نماز و روزه تشویق کن. به شهید گفتم از جبهه تعریف کن و شهید گفت؛ شب عملیات خیلی شلوغ بود، 170 نفر بودیم، گلوله‌ها را دستم دادند و به من گفتند که یک دانه هم نباید گُم شود. یک تفنگ دستم دادند و من هم به مشغول مبارزه شدم. در همین حین یکی از شهدا پایم را گرفت و گفت که زخمی شده‌ام و کمکم کن. من هم به عقب زنگ زدم تا با آمبولانس او را به بیمارستان ببرند. بعد از چند دقیقه خودم هم زخمی شدم و من را به بیمارستان بردند.
از قرار معلوم، همان شهیدی که نجاتش داده بودم تختش کنارم بود و من از دیدنش خوشحال شدم.
در بیمارستان خواب بودم که از تخت افتادم و داشتم هوشیاری‌ام را از دست می‌دادم که ایشان پرستار را صدا زد و این طوری بود که ایشان هم به گونه‌ای جان من را نجات دادند.
(به نقل از همسر شهید، عذرا رونما)
