شهیدی که علیوار زیست و علیوار شهید شد
شهیدی که علیوار زیست و علیوار شهید شد
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «علی سقایی» بيست و ششم مرداد 1341، در شهرستان آبادان ديده به جهان گشود. پدرش مرتضی، كارگر شركت نفت بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا پايان دوره راهنمايی درس خواند. سپس به تحصيل دروس حوزوی در حوزه علميه قم پرداخت. طلبه بود. از سوی بسيج در جبهه حضور يافت. نهم دی ماه 1359، در آبادان بر اثر اصابت تركش خمپاره به صورت، سينه و دست، شهيد شد. پيكرش را در گلزار شهدای شهرستان قم به خاک سپردند.
در سال 1341 در شهر آبادان، در خانوادهای متوسط، پسری به دنیا آمد که پدرش او را علی نام نهاد. او از همان کودکی، با راهنماییهای پدر، با واجبات دینی و اهمیت کمک به یتیمان آشنا شد.
علی با رسیدن به 7 سالگی وارد مدرسه شد و دوره ابتدایی و راهنمایی را پشت سر گذاشت. در این دوران، همراه پدرش در مساجد و جلسات هفتگی حضور پیدا میکرد و با مفاهیم دینی بیشتر آشنا میشد.
پس از پایان دوره راهنمایی، علی که درسهای مدرسه را برای مبارزه و حفظ اسلام کافی نمیدانست، عازم حوزه علمیه قم شد و از آنجا مبارزات خود را آغاز کرد. هر بار که به آبادان بازمیگشت، کتابها، نوارها و اعلامیههایی را که در میان لباسهایش پنهان کرده بود، با خود میآورد و جوانان محله را ارشاد میکرد. این جوانان با علاقه به سخنانش گوش میدادند. حتی کلاسهای آموزش عربی آسان را در خانه و مسجد محله برگزار میکرد تا به دیگران خدمت کند.
شهید علی سقائی برای ادامه مبارزات خود به شهرهای دورود و بندرعباس نیز سفر کرد. او که در آن زمان تنها 15 سال داشت، با رفتار و اخلاق خود الگویی برای خانواده، دوستان و آشنایان بود. رفتارش چنان خالصانه و خاص بود که همه را متحیر میکرد.
علی هرگز به مادیات دل نبست و همیشه دیگران را به خواندن نماز اول وقت و یاد خدا سفارش میکرد. خودش همواره در راهپیماییها و نماز جماعت شرکت میکرد و دیگران را به این کار تشویق میکرد. عشق عمیق او به امام زمان (عج) و اهلبیت (ع) زبانزد همه بود.
با آغاز جنگ تحمیلی در سال 1359، علی به سوی جبههها شتافت. او پس از اقامه نماز مغرب و عشاء و راز و نیاز با خدای خود، در تاریخ 1359 در منطقه شلمچه، با اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. پیکر مطهرش در شهر مقدس قم به خاک سپرده شد.
علی، علیگونه زیست و علیگونه به شهادت رسید. او فرشتهای بود که خدا برای مدتی کوتاه بر زمین فرستاده بود. هرچند اکنون در میان ما نیست، اما یاد و خاطرهاش همواره در دلها زنده خواهد ماند.
یاد او و تمامی شهیدان گرامی باد.