کرمانشاه - شهدای اسفند

شهید«مصطفی سعدی» در بخشی از وصیت نامه اش آورده است: مادر چون کوه استوار باش؛ چون دریا موج بیکران داشته باش و قلب دشمن اسلام را با گریه ات شاد مکن. آفرین بر مادرانی که این چنین فرزندانشان را در راه اسلام و دین خدا می دهند. به گفته امام عزیز شهادت عزیزانتان برای اسلام موجب سربلندی است.

شهید «دوستمراد گنجی»، نوجوانی متواضع و مؤمن از خطه ریخک سفلی، با وجود سن کم، عاشقانه راهی جبهه‌های جنگ شد. او سرانجام در سال ۱۳۶۱ در منطقه شیخ صالح بر اثر انفجار نارنجک به شهادت رسید و در اسلام‌آباد غرب آرام گرفت.

 شهید «داود محمودی» فرزندی از دل طبیعت بکر ثلاث باباجانی، با وجود سختی‌های زندگی، در مسیر جهاد و دفاع از وطن گام برداشت. او که از نوجوانی به صفوف بسیج پیوسته بود، در عملیات‌های مختلف حضوری فعال داشت و سرانجام در منطقه باینگان، بر اثر اصابت گلوله دشمن، به شهادت رسید.

شهید«اله‌یار سورنی»کارگر سخت‌کوشی که در میدان نبرد جاودانه شدسهید«اله‌یار سورنی» بسیجی دلاوری از کرمانشاه، که از کودکی با سختی‌های زندگی دست‌وپنجه نرم کرد و پس از عضویت در بسیج، داوطلبانه راهی جبهه‌های نبرد شد. او سرانجام در فروردین ۱۳۶۲ در منطقه کشمیر به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گلزار شهدای کامیاران آرام گرفت.

پایگاه اطلاع رسانی نوید شاهد کرمانشاه، تصاویر به یادگار مانده از شهید «حمید کاویانی» به مناسبت گرامیداشت هفته شهید منتشر شد.

پایگاه اطلاع رسانی نوید شاهد کرمانشاه، تصاویر به یادگار مانده از شهید «حسن پوقپاقی» را به مناسبت سالروز شهادت در اسفندماه را منتشر کرد.

شهید «ابوالحسن ایرانی» پاسدار رشید اسلام، در یکی از مأموریت‌های خود در لبنان، با همرزمانش شبی پرمخاطره را پشت سر گذاشت. در تاریکی شب، در برابر گشتی‌های مجهز دشمن، با کمترین سلاح اما با اراده‌ای پولادین ایستادگی کردند. این روایت، برگ دیگری از مقاومت رزمندگان اسلام در برابر اشغالگران است.

در بحبوحه جنگ، شهید« ابوالحسن ایرانی » نامه‌ای پر از مهر و دلداری برای همسر و فرزندانش نوشت. او با کلماتی سرشار از عشق و امید، از صبر و استقامت سخن گفت و آرزو کرد که روزی در کنار خانواده، طعم پیروزی را بچشند. این نامه، گواهی بر ایمان، مسئولیت‌پذیری و فداکاری شهدا برای وطن و عزیزانشان است.

شهید «محمد رحمان‌پور»، معروف به شاطر محمد، فرمانده‌ای شجاع و وفادار به آرمان‌های انقلاب اسلامی بود که در روزهای بحرانی کردستان پس از انقلاب، با ایستادگی بی‌نظیر خود در برابر دشمنان داخلی و خارجی، پرچم انقلاب و اهل‌بیت (ع) را برافراشته نگه داشت. از نانوایی کوچک در سنندج تا خط مقدم نبرد با ضدانقلاب، این مرد مقاوم همواره در مسیر مبارزه و ایثار گام برداشت و یادش به عنوان نمادی از فداکاری و شجاعت در تاریخ انقلاب اسلامی همیشه زنده خواهد ماند.

در دل روزهای سخت جنگ، شهید «ابوالحسن ایرانی» با قلمی آغشته به عشق و دلتنگی، نامه‌ای برای همسرش نوشت. او در این نامه، از امید به بازگشت، نگرانی برای خانواده، و عشقی که حتی در میدان جنگ خاموش نمی‌شد، سخن گفت. نامه‌ای که امروز، پس از سال‌ها، هنوز بوی ایثار و وفاداری می‌دهد.