خاطره‌‌ای از شهید «سید عبدالحسین عمرانی»
دوشنبه, ۱۴ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۱۰:۲۰
پدر شهید تعریف می‌کند: بعدها در یکی از مدارس راهنمایی میناب هم مدیر شد و هم معلم، با روحیه‌ای که داشت، جوی مذهبی ایجاد کرده بود که خیلی‌ها نمی‌پسندیدند. مرتب گزارشش را به ساواک و شهربانی می‌دادند ولی او دست بردار نبود.

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «سید عبدالحسین عمرانی» نهم شهريور 1335، در شهرستان ميناب به دنيا آمد. پدرش سيدمحمد، كارمند بود و مادرش كاظميه نام داشت. تا پايان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. معلم بود. سال 1358 ازدواج كرد و صاحب يک پسر و سه دختر شد. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. بيست‌ و يكم بهمن ماه 1364، در اروندكنار آبادان بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. پيكر او را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.

رذ

روحیه مذهبی شهید «عمرانی» الهام بخش دانش‌آموزان بود

همیشه از من مشورت می‌گرفت، می‌گفت می‌خواهیم این کار را انجام بدهیم. نمی‌گفت می‌خواهم چنین و چنان کنم. از ضمیر مفرد استفاده نمی‌کرد، کارهای انجام شده و نشده را جمع می‌بست.

گاهی در بعضی از کارها که به مذاقم خوش نمی‌آمد با او مخالفت می‌کردم، اما او مثل همیشه با دلیل و استدلال‌های قوی و منطقی‌اش مرا قانع می‌کرد، من هم سعی می‌کردم تا جایی که راه دارد با دلش کنار بیایم تا دلسرد نشود.

گاهی نظر و پیشنهاد مرا قبول می‌کرد و دست روی سینه‌اش می‌گذاشت و با لبخند می‌گفت؛ چشم آقاجان! هر چه شما بگویید.

بعدها در یکی از مدارس راهنمایی میناب هم مدیر شد و هم معلم، با روحیه‌ای که داشت، جوی مذهبی ایجاد کرده بود که خیلی‌ها نمی‌پسندیدند. مرتب گزارشش را به ساواک و شهربانی می‌دادند ولی او دست بردار نبود، ساواک هم تمام رفت و آمدهایش را زیر نظر داشت و مرتب کنترلش می‌کرد. من پسرها و دخترهایم را آزاد گذاشته بودم تا در زمینه کارهای فرهنگی و سیاسی فعالیت کنند، حق پدری‌ام را کنار گذاشته بودم تا راحت به کارشان برسند.

(به نقل از پدر شهید، سید محمد عمرانی)

رذ

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده