شهید امامی در قسمتی از وصیتنامه خود نوشته است: «من با گذشتن از خون و شما با همت و شكيباييت بايد اسلام را ياری كنيم، صدای نائب امام زمان، خمينی بتشكن هميشه در تار و پود وجودم طنين انداخته است.»
شهید تقیپور در قسمتی از وصیتنامه خود نوشته است: «جبهههای ايران كمتر از جبهه كربلا كه امام حسين(ع)، علیِ خود را فدای اسلام كرد و خون من و امثال من مگر از خون امام حسين(ع) بالاتر است؟»
شهید آرزومندار شادی در قسمتی از وصیتنامه خود نوشته است: «اگر من شهيد شدم ناراحت نباشيد. پدر و مادرها بايد افتخار كنند كه فرزندانشان شهيد شدند. شهيد شدن گريه ندارد، بلكه لذت دارد.»
شهید حسینی سامیان در قسمتی از وصیتنامه خود نوشته است: «خداوندا! مرا اكنون كه از لشكريان تو قرار گرفته و در اين راه از جان گذشته، در راه تو احياء میكنم و به راستی كه لشكريان تو پيروزند.»
شهید دانشمند در قسمتی از وصیتنامه خود نوشته است: «اگر شهيد شدم از اين كه ديگر در ميان شما نيستم ناراحت نباشيد؛ چون تا خون ما میجوشد نخواهيم گذاشت كه به اسلام ما بتازند. ما بدينوسيله پايه يک حكومت عدل جهانی را پیريزی خواهيم كرد.»
شهید حریفی در قسمتی از وصیتنامه خود خطاب به پدر و مادرش نوشت: «شما هم میدانيد عمر دنيا كوتاه است، بالاخره آدمی يک روز آمده و يک روز هم از دنيا میرود پس چه بهتر كه مرگ، شهادتِ انسان در راه الله باشد.»