وصیت نامه شهید والامقام مجید صادقی

نام  :مجيد
نام خانوادگى  :صادقى
نام پدر :محمدتقى
تاريخ‌تولد  :1339/05/15
ش.ش   :799
محل‌صدورشناسنامه   :تهران
 تاريخ شهادت  :1362/08/15
نوع حادثه  :حوادث‌مربوطبه‌جنگ‌تحميلى
شرح حادثه  :حوادث ناشى ازدرگيرى مستقيم بادشمن-توسطدشمن‌درجبهه
ا

«بسم الله الرحمن الرحيم» با سلام خدمت امام زمان منجى بشريت و نايب بر حق آن جناب سيد بزرگوارم امام امت،مراد مستضعفين «امام خمينى» روحى و ارواحنا له الفداء.
پس از عرض سلام و عرض ادب خدمت پدر بزرگوارم و مادر عزيزم و همچنين همسرم،اميدوارم كه خداى رحمان آنى شما را بخود وامگذارد و تحت توجهات امام مهدى(عج) هميشه در صراط مستقيم باشيد.در اين اواخر عمر طبق سفارشات اقدام به تهيه وصيتنامه‌اى ميكنم،اميدوارم كه حتى‌الامكان و در صورتى كه برايتان زحمتى ايجاد نميكند انجام دهيد.باشد كه انشاءالله خداى بزرگ در همه امور ياريتان كند و اگر صحبتهايم پندگونه شد مرا ببخشيد چون از ابتدا عرض ميكنم كه قصد نصيحت كردن ندارم و كلمات و جملاتى جهت تذكر خدمت شما عرضه ميدارم.
پدر جان مرا از اينكه نتوانستم فرزند خوبى برايت باشم ببخش و كاش ميتوانستم ذره‌اى از زحماتى كه تا اين روز برايم كشيدى جبران كنم هر چند انشاءالله كه زحماتتان براى خدا بوده و اجركم عند الله چون هر كارى مى‌كردم نمى‌توانستم جبران كنم و فقط اوست كه از عهده‌اش بر مى‌آيد و ما هم به او سپرده تا آنگونه كه حق داريد شما را پاداش دهد.
پدر جان از شما چند خواهش دارم و اگر برايتان زحمتى ايجاد نمى‌كند حتى‌المقدور انجام دهيد .اول اينكه در نمازهايتان فرج آقا امام زمان را بخواهيد و براى امام دعا  كنيد و در كنار دعاهايتان از خدا بخواهيد اين بنده حقير را هم ببخشد و از ما راضى باشد چون بيش از اين نتوانستم براى دين خدا كارى كنم.
مادرم،مهربانم،دلسوزم مبادا براى من گريه كنى،هر موقع به ياد من افتادى براى على‌اكبر حسين (ع) گريه كن،براى آن زمانى گريه كن كه على‌اكبر حسين به خون غلتيد و در نظر بگير قلب امام را كه چگونه تاب از دست دادن جوانى چون على‌اكبر را آورد.حتما مى دانى،چون هدف خدا بوده و براى خدا قربانى كردن فرزند ارزشى ندارد و در مقابل على‌اكبر ، مجيد چيزى حساب نمى‌شود و مجيد دادنها براى خدا خيلى ناقابل است.پس مادر جان گريه كن براى حسين (ع) گريه كن براى لبهاى تشنه على‌اكبر حسين(ع).مادر،از خدا بخواه كه ما را با سالار شهيدان محشور گرداند.انشاءالله
همسرم،همرزمم،همسنگرم،ياورم،معلمم،اى كه هميشه به من درس حسين‌گونه شدن آموختى،خدا تو را حفظ كند.مرا ببخش از اينكه نتوانستم حق تو را بخوبى و آنطورى كه شايسته‌اى بجا آورم،حتى فرصتى نشده كه از خوبيهاى تو تشكر كنم،از تو ميخواهم كه پيام باشى پيام‌دهنده دين خدا و شهداء به فرزندم بگو كه پدرت رفت تا اسلام بماند و اگر پدر ندارى امام را كه دارى و مبادا كارى كنى كه احساس كمبود و نداشتن پدر قلبش را جريحه‌دار كند.در خاتمه از تو ميخواهم كه هر طور صلاح ميدانى و مصلحت جامعه اسلامى و خواست اسلام است فرزندم را تربيت كرده او را حسين‌گونه نزد من بفرستى.
از خواهرانم و برادرانم نيز چند خواهش دارم كه انشاءالله انجام ميدهند.اميدوارم كه مادرانى خوب براى فرزندانشان باشند و عشق و علاقه انبياء را در وجود و ذات كودكانشان بارور كنندخواهرانم از شما ميخواهم كه هميشه مريد امام عزيزمان و مسلمان باشيد و هر كار كه ميكنيد اعم از مطالعه،تحصيل،فعاليت،خانه‌دارى،حجاب
و... همه را براى خدا  بكنيد كه اوست جزاءدهنده قادر.
برادرم محسن كه اگر خدا خواست و عمرش باقى بود و از جبهه برگشت يك پاسدار واقعى كه امام فرموده كه:«اى كاش من هم يك پاسدار بودم» باشد.و حتما در نمازهايش،دعاهايش ما را نيز فراموش نكند.
در ضمن معلمى باشد براى برادرم مهدى كه حتما در سنگر مدرسه از بهترين رزمندگان خواهد بود و حتما جاى خالى ما را در جامعه و خانه پر ميكند .دوستانم ،همرزمانم را به تقوى پيشه كردن توصيه ميكنم و برايشان توفيق روزافزون  و پيروزى نهائى از خداوند بزرگ خواهانم.

منبع: مرکزاسنادبنیادشهیدوامورایثارگران تهران بزرگ