پدر به آرزوی خود رسیدم

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «عباس احمدی» يكم مهر ماه 1348، در روستای خودرگان از توابع شهرستان رودان چشم به جهان گشود. پدرش عيسی، كشاورزی می‌كرد و مادرش بلقيس نام داشت. تا پايان دوره ابتدايی درس خواند. او نيز كشاورز بود. سال 1363 ازدواج كرد و صاحب يک دختر شد. از سوی بسيج در جبهه حضور يافت. بيست ‌و پنجم دی ماه 1365، در شلمچه بر اثر اصابت تركش به سر، شهيد شد. پيكرش را در روستای منجر تابعه شهرستان زادگاهش به خاک سپردند.

پدر به آرزوی خود رسیدم

از لحظه‌ای که عباس تصمیم گرفت برای استخدام به سپاه پاسداران برود و برای دفاع از میهن بجنگد به او افتخار کردم، اما غم دوری‌اش هم من را آزار می‌داد.

آن روزها عباس مهربان‌تر از همیشه برخورد می‌کرد و این چیزی بود که دل همه‌ی ما را تا الان می‌سوزانَد. همیشه از جبهه و رهبر کبیر انقلاب خمینی سخن می‌گفت. عباس امام را بسیار دوست داشت، وقتی پای سخن این امام می‌نشست، اشک در دیدگانش جمع می‌شد.

در نامه‌هایی که به ما می‌رسید از دخترش احساس دل‌ تَنگی می‌نمود و می‌گفت «حالا قدر پدر و مادرم را می‌دانم که چقدر دوری من برایشان سخت است». خاطره‌های بسیاری از پسرم عباس دارم اما خاطره‌ایی که در هیچ زمانی فراموش نخواهم کرد زمانی است که خبر شهادت عباس را آوردند.

شب قبل در خواب دیدم که عباس با لباس فُرم سپاه و صورتی آراسته در حالی که یک سبد گل قرمز دست من داد به خانه برگشته است و با خوشحالی می‌گفت «پدر به آرزوی خود رسیدم و با دست پر برگشتم».

آن روز من منتظرش بودم که خبر شهادتش به ما رسید و من دیگر عباس عزیزم را ندیدم و در اینجا بود که فهمیدم او نزد ما امانت بود و باید او را به خدا بسپاریم و این کار را نیز انجام دادیم. جسد عباس قابل شناسایی نبود، بخاطراینکه از ناحیه پا مورد هدف قرار گرفته بود و نتوانسته بود خود را به جایی برساند و سرانجام تانک‌های غول پیکر آن را زیر گرفتند و همسر و فرزند شهید در لحظات آخر نیمی از صورت پدر شهیدش را نگاه کرد.

(به نقل از پدر شهید)

انتهای متن/