امام را تنها نگذاريد
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «موسی استادی» سی‌ام شهريور 1349، در روستای سكل از توابع شهرستان رودان ديده به جهان گشود. پدرش احمد، كشاورزی می‌كرد و مادرش آمنه نام داشت. دانش‌آموز دوم راهنمايی بود. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. بيست و يكم بهمن ماه 1364، در اروندرود بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. پيكر او را در زادگاهش به خاک سپردند.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
امام را تنها نگذاريد
به نام خداوند بخشنده مهربان
وصيتنامه خود را به شرح زير اعلام مى‌كنم.
آن قدر به جبهه مى‌روم و مى‌جنگم تا شهيد بشوم. خطاب به جوانان عزيز؛ نكند در رختخواب ذلت بميريد كه امام حسين(ع) در ميدان نبرد شهيد شد.
مادران عزيز مبادا فرزندانتان را از رفتن به جبهه جلوگيرى كنيد كه فردا در محضر خدا نمى‌توانيد جواب زينب را بدهيد كه تحمل 72 تن شهيد را نمود. مادرجان در دنيا به هيچ چيزى دل نبستم و نخواهم هم بست و اگر زنده ماندم هميشه يک راه را انتخاب خواهم كرد، كه آن راه، راه الله است.
مادرجان اميدوارم كه حلالم كنى، پدرجان اميدوارم كه حلالم كنى و هر خطایی از من ديديد مرا ببخشید به بزرگى خودتان. و مادرجان و پدر و خواهر و برادرانم امكان دارد اتفاقى واقع شود كه جنازه من به دست شما نرسد آن‌گاه به ياد شهداى كربلا بيفتيد و ناراحت نشويد و هر وقت دلتان گرفت به شهداى ديگر بنگريد و ناراحت نشويد و امت شهيد پرور رودان من به عنوان برادر كوچک از شما مى‌خواهم كه از روحانيت و از امام امت تا مى‌توانيد پشتیبانی كنيد و امام را تنها نگذاريد.
مادرجان از نظر مادى چيزى ندارم، چند دست پيراهن دارم كه به برادرم مظفر بدهيد. برادرم رضا سلام، خواهر كوچكم فـوزيه، سكينه، حكميه، مردم روستاى سكل هر كس از من بدى ديده به بزرگى خودش من حقير را ببخشد.
محل دفنم در روستاى سكل باشد. خطاب به دوستانم، مبادا از رفتن به جبهه خوددارى كنيد.
انتهای متن/
