خاطره‌‌ای از شهید «قیدی زارعی»
سه‌شنبه, ۲۲ اسفند ۱۴۰۲ ساعت ۱۲:۵۰
برادر شهید تعریف می‌کند: «کمتر از چند دقیقه آماده رفتن شد، وصیت‌نامه‌اش را از قبل آماده کرده بود. رفت و سه سال بعد پیروزمندانه بر روی شانه‌های مردم غیور کشورش به شهرش بازگشت.»

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «قیدی زارعی» سوم دی ماه 1327، در روستای بن­در تابعه شهرستان ميناب ديده به جهان گشود. پدرش عباس (فوت1340) كشاورز بود و مادرش خاتون نام داشت. در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. سال 1348 ازدواج كرد و صاحب سه پسر و چهار دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. بيست‌ و چهارم اسفند ماه 1363، در شرق دجله به شهادت رسيد. پيكرش مدت‌ها در منطقه باقی ماند و پس از تفحص سال 1377، در روستای شيوه‌ای از توابع شهرستان زادگاهش به خاک سپردند.

ر

شهیدی که پیروزمندانه به شهرش بازگشت

امام رضا (ع) پابوسش را طلبیده بود. دل تو دلم نبود، چند روزی را تو مشهد ماندیم. قیدی تمام مدت تو حرم بود و می‌گفت «می‌خواهم از این فرصت به دست آمده به بهترین نحو ممکن استفاده کنم».

بعد از بازگشت از مشهد، یک راست به میناب آمدیم. قیدی به سپاه رفت تا مرخصی بگیرد. من دم در منتظرش بودم، بیرون که آمد قیافه‌اش غمگین و دَرهَم بود، علتش را پرسیدم و با گریه گفت «چند روز پیش اعزام بوده و من جا مانده‌ام»، سعی کردم آرومش کنم ولی دلش خیلی شکسته بود.

با هم به سندرک رفتیم تا شب فقط اشک می‌ریخت و نماز می‌خواند. حال عجیبی داشت، مانده بودم چطور دلداریش بدهم. کاش چند روز زودتر آمده بودیم. بعد از نماز مغرب و عشاء بود که ماشین سپاه دنبالش آمد. گفتند «می‌خواهیم به جبهه برویم، آمده‌ایم دنبالت»، از خوشحالی سر از پا نمی‌شناخت. کمتر از چند دقیقه آماده رفتن شد، وصیت‌نامه‌اش را از قبل آماده کرده بود. رفت و سه سال بعد پیروزمندانه بر روی شانه‌های مردم غیور کشورش به شهرش بازگشت. روحش شاد و یادش گرامی‌باد.

(به نقل از برادر شهید)

ر

 

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده