فضای جزیره هرمز را الهی کرده بود

ه گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «موسی درویشی نخل‌ابراهیمی» ششم ارديبهشت 1308، در روستای نخل ابراهيمی تابعه شهرستان ميناب ديده به جهان گشود. پدرش محمد و مادرش فاطمه نام داشت. تا سوم ابتدايی درس خواند. سال 1333 ازدواج كرد و صاحب سه پسر و پنج دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. هشتم اسفندماه 1362، با سمت فرمانده گروه در شط علی جزيره مجنون عراق بر اثر اصابت راكت هواپيما به قايق و سوختگی به شهادت رسيد. مزارش در جزيره هرمز قرار دارد. فرزندش حر و خواهر ناتنی او فاطمه نيک نيز شهيد شده‌اند.

صدایش از بلندگوی خانه ما پخش می‌شد

شهید از تمام فرصت‌ها و ظرفیت‌های وجودیش در راه انقلاب استفاده می‌کرد و هر کاری که می‌کرد، هر قدمی که برمی‌داشت، همه‌اش به مبارزه وصل می‌شد و در راستای پیروزی انقلاب بود.

یادم هست وقتی ایشان در جزیره هرمز بود نوارهایی از سخنرانان مذهبی مانند فلسفی، حجازی، کافی و دیگر سخنرانان مذهبی تهیه می‌کرد و چون خانه ما نزدیک ساحل بود، عصر که می‌شد جمعیت زیادی در آنجا جمع می‌شدند و محل کسب و کار صیادان بود. عده‌ای تورهای ماهیگیری را تعمیر می‌کردند و گروهی مشغول ماهیگیری بودند، خلاصه اینکه آنجا محل تجمع افراد زیادی بود.

پدرم بلندگویی بر روی پشت بام خانه نصب کرده بود و عصر که می‌شد نوارها را می‌گذاشت و صدایش از بلندگوی خانه ما پخش می‌شد. ایشان فضای هرمز را الهی کرده بود. بعضی وقت‌ها نوارهایی که ممنوع بود را برمی‌داشت و با دوستانش به کوه می‌رفتند و در آنجا هم کوهنوردی می‌کردند و هم نوارها را گوش می‌دادند.

به نقل از دوستانش هر وقت به کوه می‌رفتند ایشان اصرار می‌کرد که باید به قله رسید چون هدف رسیدن به قله است.

ایشان خیلی اهل ورزش بود، بیشتر وقت‌ها که در منزل بود بعد از نماز صبح ورزش می‌کرد. یک وزنه داشت آن را بلند می‌کرد و فنری داشت که آن را می‌کشید و از وسایل ورزشی مانند تخته شنا استفاده می‌کرد.

(به نقل از فرزند شهید)

انتهای متن/