فرمانده دلیر

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «علی حاجبی» يكم فروردين 1341، در روستای رودخانه تابعه شهرستان رودان چشم به جهان گشود. پدرش غلام، كشاورز بود و مادرش حكيمه نام داشت. تا سوم متوسطه در رشته تجربی درس خواند. سال 1363 ازدواج كرد و صاحب دو دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. دهم تير ماه 1365، با سمت قائم مقام لشكر ثارالله در مهران توسط نيروهای عراقی بر اثر اصابت تركش به سينه، شكم و پشت، شهيد شد. پيكر او را در زادگاهش به خاک سپردند.

فرمانده دلیر

شهید حاجبی انسانی بی‌باک و نترس بود، این خصوصیتش زبانزد همه بود، اگر هواپیماهای دشمن زمین و آسمان را هم زیرورو می‌کردند کسی نمی‌دید شهید حاجبی به جان پناه برود.

همیشه این جمله روی لب‌هایش بود: «توکل به خدا داشته باش مرد» در تمام سختی‌ها هم می‌گفت: «توکل به خدا داشته باش.»

او در لشکر، تشکیلات مخابراتی بسیار موفقی را راه‌اندازی کرده بود، آن قدر موفق که همه از عملکردش راضی بودند، آن زمان برای ارتباط با سیمی گردان‌ها به خط مقدم، باید یک گروهان وارد عمل می‌شد تا می‌توانستند توسط سیم ارتباط را برقرار کنند. (به وسیله تلفن‌های قورباغه‌ای)

باید از مقر فرماندهان سیم‌های متعددی روی زمین کشیده می‌شد و تا خط مقدم ادامه پیدا می‌کرد. اما مشکل اساسی اینجا بود که این سیم‌ها توسط گلوله‌ها، عبور خودروها، تانک‌ها و... قطع می‌شد.

علی حاجبی انسان متفکری بود، سال 61 یا 62 دستگاهی را با جک‌های اسقاطی لودر و بولدوزر که از شرکت زغال سنگ کرمان تهیه کرده بود ساخت، این دستگاه عقب تراکتور بسته می‌شد و هر تعداد رشته سیمی که نیاز بود و باید تا مقر و سنگر کشیده می‌شد را جا‌به‌جا می‌کرد.

فرماندهی این کارها را علی حاجبی انجام می‌داد. یک راننده و دو خدمه هم او را همراهی می‌کردند. گاهی لازم بود کانالی برای عبور سیم‌ها کنده شود که علی حاجبی خودش آستین بالا می‌زد و این کار را انجام می‌داد.

(به نقل از همرزم شهید، دادخدا املایی)

انتهای پیام/