خطر جهالت؛ هشدار جدی شهید دروگری

به گزارش نوید شاهد هرمزگان،شهید محمد دروگري ‌دهبارزي،يكم خرداد 1344، در روستاي پشته معزآباد از توابع شهرستان رودان به دنيا آمد. پدرش درويش، كشاورز و باغدار بود و مادرش مريم نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. به عنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. يازدهم بهمن 1365، در شلمچه بر اثر اصابت تركش خمپاره به سر،به درجه رفیع شهادت رسید. پيكر او را در زادگاهش به خاك سپردند.به مناسبت شهادت ایشان در ادامه خاطره ای از زبان موسی دروگری دهبارزی برادر شهید تقدیم حضورتان می گردد.

خاطره ای از برادر شهید را بخوانید

موسی دروگری دهبارزی،برادرشهید "محمد دروگری دهبارزی" اینطور می گوید: شهید در دوران نوجوانی وقتی که حضرت امام (ره)قیام خود را علیه رژیم ستم شاهی آغاز کرد،یکی از فعالان عرصه ی روشنگری بود.با شروع جنگ تحمیلی و تشکیل بسیج مستضعفین جزء اولین نفراتی بود که در پایگاه مقاومت بسیج محله،فعالیت فرهنگی و بسیجی خود را آغاز کرد و بعد به جبهه اعزام شد.برادرم  در آخرین مرخصی بعد از عملیات کربلای 4 به بنده نکات ریزی را می گفتند.ایشان می گفت:«ما جوانان را در بسیج ثبت نام کردیم و مراسم عزاداری امام خمینی(ره) را هر ساله پرشور برگزار میکنیم.ولی از یک چیزی می ترسم.می ترسم مبادا روزی برسد که بر اثر جهالت،راه اصلی انقلاب را گم کنیم و رهبرمان را تنها بگذاریم.» من به ایشان گفتم:ان شاء الله جوانان معز آباد بیدار و هوشیارند و من تا جایی که بتوانم سعی میکنم جوانان این محله را ارشاد و راهنمایی کنم.شهید دروگری قبل از شهادت،در یکی از شبهای عزاداری ماه محرم جای قبرش را که هم اکنون دفن هستند نشانه کرد و به من نشان داد،یعنی اینکه  مرا اینجا دفن کنید.وی می گفت:«مسجد محله ما(معزآباد)نمونه است.باید در تعداد شهید هم نمونه باشیم.که همانطور هم شد.»